परदेशी

माटाेकाे टीका लगाएर
नाघेकाे हाे घरकाे सँघार
बाेकेर एक सुटकेस
बुढाे घरकाे सम्झना
बा अामाकाे रहर

छाडेकाे हाे घरकाे अाँगन
मझेरीमा राखेर
बैशालु रहर
मन, मुटु....
ता कि सुबासित रहिरहुन
अाफ्नै माटाेकाे सुगन्धले

त्यतै छाडि अाएकाे छु
मेराे अँधेरीमा उदाउने शितल जुन
मेराे दुःखमा पनि मुस्कुराउने अाेठ
मेराे उदासिमा गुन्जने ताेते बासपना
केबल बाेकेर
बाध्यताकाे तमसुक
कलिला भविष्यकाे सपना

हरेक बिहान
घामसँगै उदाउछ - मेराे शितल जुन
बाेलाउछ - ताेते बाेली
पुकार्छ - अामाका माया
अनि
पाेल्छ छाति
एेठन पर्छ रात
भिज्छ शिरानी

अाखीर
किन बाँचीरहेछु याे पराई भुमिमा
म अाधा जीवन।